Blog

04.07.2024

Ben ik een MILF?

Aangenaam, ik ben Milou! Ik vertel je graag over mijn hersenspinsels nadat ik onlangs werd bestempeld als Milf..  Door een paar pubers in het winkelcentrum notabene. Ik ben 45 jaar jong. Ja, je leest het goed: jong. Want ondanks wat sommige mensen denken, betekent het bereiken van de veertig helemaal niet dat je stopt met leven, laat staan met het ontvangen van aandacht van (jonge) mannen. Sterker nog, ik heb het gevoel dat ik nu pas echt weet hoe ik ermee om moet gaan. Laten we eerlijk zijn, het is een kunst die met de jaren verfijnder wordt. Dus laten we samen een duik nemen in de vaak hilarische wereld van het omgaan met mannelijke aandacht op mijn leeftijd.

Ten eerste, laat me beginnen met het feit dat aandacht van mannen op mijn leeftijd een heel ander beestje is dan in mijn twintiger en dertiger jaren. Destijds was het meestal oppervlakkig, soms zelfs plakkerig, en vaak vermoeiend. Nu merk ik dat de mannen die mijn pad kruisen, over het algemeen (de Milf roepers daargelaten) volwassener en meer zelfverzekerd zijn. Dat maakt het spelen van het spel des te interessanter en, toegegeven, soms ook behoorlijk vermakelijk.

Wat ik vooral leuk vind, is dat ik nu de zelfverzekerdheid heb om duidelijk en assertief te zijn. In mijn twintiger jaren kon ik me nog wel eens onzeker voelen en me afvragen wat iemand van me dacht. En nu? Nu ben ik meer bezig met wat ik van hen denk. Er is iets bevrijdends aan het kunnen zeggen: “Sorry, ik ben niet geïnteresseerd” zonder je schuldig te voelen of bang te zijn voor hun reactie. En als ze niet weten hoe ze met afwijzing om moeten gaan? Dat is hun probleem, niet het mijne.

Het is ook heerlijk om te merken dat mannen nu de waarde van een goede conversatie en humor kunnen waarderen. Ik ben opgegroeid met de wijsheid van tijd en ervaring, en ik maak graag gebruik van mijn scherpe geest en sarcastische humor. Een slimme opmerking hier en daar kan wonderen doen om een situatie te ontspannen of om een ongewenste poging op een vriendelijke maar duidelijke manier af te weren.

Laat me je meenemen naar een doodgewone dinsdagmiddag in de supermarkt, waar een doodgewone boodschappenronde veranderde in een hilarisch moment. Het was een dag waarop ik besloot om mijn keukenvoorraad aan te vullen met wat verse producten. Terwijl ik door de gangen liep, viel mijn oog op een rij perfect opgestapelde avocado’s. Ja, die heerlijke, romige vruchten die iedereen tegenwoordig lijkt te aanbidden.

Terwijl ik bezig was om de rijpste avocado’s te selecteren, verscheen hij: de Avocado-Casanova. Hij was een man van rond de vijftig, met een ietwat te strakke sportbroek en een glimlach die hij waarschijnlijk jarenlang in de spiegel had geoefend. Hij schoof nonchalant naast me en begon te praten.

“Ah, avocado’s. Wist je dat ze vol zitten met gezonde vetten?” zei hij, terwijl hij naar een keiharde, onrijpe avocado reikte en deze inspecteerde alsof hij een expert was.

Nu heb ik mijn portie gladde praatjesmakers wel gehad. Maar deze opening? Die was nieuw. Ik kon niet anders dan glimlachen en hem een beetje op de proef stellen.

“Inderdaad,” antwoordde ik, “maar het is een kunst om de juiste rijpheid te vinden. Niet te hard, niet te zacht. Precies goed.”

Hij knikte enthousiast, duidelijk blij met mijn reactie. “Precies! Het is echt een talent,” vervolgde hij. “Ik weet altijd precies welke ik moet kiezen.”

Op dat moment nam ik een kijkje in zijn winkelmandje en zag tot mijn grote vermaak dat het vol zat met… uitsluitend onrijpe avocado’s. Geen enkel ander product. Gewoon een hele hoop stenen. Het was te mooi om waar te zijn. Maar ik besloot om het spel nog een beetje langer mee te spelen.

“Oh, echt?” zei ik terwijl ik een perfect rijpe avocado in mijn hand hield. “Misschien kun je me dan vertellen hoe je deze het beste kunt bereiden?”

Hij begon aan een onhandige uitleg over guacamole maken, waarbij hij een paar culinaire termen verkeerd gebruikte en zelfs vergat om limoensap te noemen, een essentieel ingrediënt. Zijn zelfvertrouwen begon te wankelen, maar hij bleef dapper doorgaan.

Ik kon het niet langer aanzien en besloot hem een beetje te helpen. “Weet je, guacamole is inderdaad heerlijk, maar het is belangrijk om de avocado eerst goed te laten rijpen. Misschien moeten die in jouw mandje nog een paar dagen op de fruitschaal liggen.”

Hij keek naar zijn mandje, zijn glimlach veranderde in een verbaasde blik toen het tot hem doordrong dat zijn ‘perfecte’ avocado’s inderdaad zo hard als stenen waren. Er viel een korte stilte terwijl hij zijn eigen mislukte poging tot indruk maken evalueerde.

Toen barstten we allebei in lachen uit. Hij gaf het toe: “Oké, je hebt me door. Ik heb eigenlijk geen idee hoe je de juiste avocado kiest. Ik zag je hier en dacht, waarom niet proberen?”

Met een knipoog en een glimlach antwoordde ik: “Nou, ik waardeer de poging. Hier, neem deze. Dit is een perfecte avocado.”

We wisselden nog wat tips uit, en hij vertrok met zijn enige rijpe avocado en een goede dosis zelfspot. En ik? Ik liep verder met een glimlach op mijn gezicht, een herinnering rijker aan een van de meest originele versierpogingen ooit.

Zo zie je maar, zelfs een mislukte versierpoging kan eindigen met een lach en een lesje avocado-wijsheid. 

Wat ik misschien het meest waardeer aan aandacht op mijn leeftijd, is het gevoel van wederzijds respect dat er vaak bij komt kijken. Mannen van mijn leeftijd (en ouder) hebben meestal net zoveel bagage als ik. We hebben allemaal onze ervaringen, onze liefdes en verliezen, en dat creëert een soort onuitgesproken begrip. We weten wat we willen, en belangrijker nog, we weten wat we niet willen. En die duidelijkheid maakt het hele proces veel eenvoudiger en aangenamer.

Dus, voor iedereen die zich afvraagt hoe het is om als 45-jarige vrouw om te gaan met aandacht van mannen: het is een mix van humor, zelfvertrouwen en wijsheid. Het is weten dat je waardevol bent, ongeacht wat iemand anders van je vindt. Het is lachen om de absurde momenten en genieten van de oprechte connecties. En bovenal is het een avontuur dat, zoals goede wijn, beter wordt met de jaren.

En dat ze me Milf noemen? Ach, ik bekijk het positief na een rondje google. Het begrip “MILF” is ontstaan in de popcultuur en verwijst naar een aantrekkelijke moeder, meestal van middelbare leeftijd, die begeerd wordt door jongere mannen. Het geeft aan dat iemand nog steeds een jeugdige uitstraling en fysieke aantrekkelijkheid heeft, ondanks het feit dat ze ouder worden. Daarnaast wordt een Milf vaak gezien als iemand met ervaring, niet alleen in het leven, maar ook in relaties en seksualiteit.

Tot slot, leeftijd is slechts een getal, je houding bepaalt hoe je het leven ervaart. Dus omarm de aandacht, geniet van de humor en blijf altijd trouw aan jezelf.