Blog

25.06.2025

Waarom je bij elk pijntje googelt - en wat het je écht kost

We kennen het allemaal.

Een steek in je zij. Een vage duizeligheid. Hartkloppingen zonder aanleiding.
En voor je het weet zit je weer: op de bank, mobiel in je hand, diep in een web van medische artikelen, forums en symptomenlijsten.

Je typt:

“duizeligheid ovulatie of hersentumor”
“opgeblazen buik overgang gevaarlijk”
“hartkloppingen pmdd of angststoornis”

En binnen tien minuten ben je óf gerustgesteld, óf totaal overprikkeld, óf je voelt je nog slechter dan toen je begon. Herkenbaar?

Waarom we dit doen:
Als vrouwen in de (pre)overgang of met hormonale klachten, leven we in een lichaam dat niet altijd voorspelbaar aanvoelt.

Je denkt eindelijk rust te hebben, en dan ineens:

- bonkt je hart sneller bij het opstaan

- voelt je linkerbeen ‘anders’

- word je duizelig zonder reden

- heb je plots vage buikpijn of steken

Onze hersenen zijn geprogrammeerd om patronen te zoeken. En als we het niet kunnen verklaren met logica of cycluskennis, schiet ons systeem in zoekstand.
Want: “Als ik het weet, heb ik de controle.”

Maar de waarheid is: het lost zelden iets op. Al dat zoeken lijkt onschuldig, maar het heeft een prijs. Een aantal zelfs:

1. Je zenuwstelsel blijft in alarmstand.
Elke keer dat je googelt op symptomen, versterk je de boodschap in je brein: “Er is iets mis. Er is gevaar.”
Ook als je niks vindt, voelt je lichaam zich alsnog onveilig.

2. Je aandacht gaat weg van je lijf.
In plaats van voelen wat er is, ga je op afstand observeren, analyseren, controleren. Je lijf wordt een verdachte in plaats van een bondgenoot.

3. Je vertrouwen raakt ondermijnd.
Hoe vaker je je lichaam wantrouwt, hoe moeilijker het wordt om op intuïtie te vertrouwen. Je denkt: “Het zal wel tussen mijn oren zitten” of “Wat als ik iets mis?”

Misschien merk je dit ook:

- Je bent minder aanwezig bij je kinderen of partner

- Je voelt je gespannen of prikkelbaar zonder duidelijke reden

- Je checkt vaker je hartslag, ademhaling of lichaam

- Je vermijdt plannen ‘voor het geval dat’

- Je voelt je uitgeput 

En het wrange is: juist vrouwen die veel googelen op hun klachten worden minder serieus genomen in de zorg. Terwijl er vaak wél iets aan de hand is, maar het is complex, hormonaal, gelaagd. En Google kan dat niet bevatten.

Wat kun je dan wél doen?
Check bij jezelf: wat heb ik nu écht nodig? Niet: “wat heb ik?” maar:

“Wat vraagt mijn lijf vandaag van mij?”

Gebruik je cyclus als referentiepunt. Misschien ben je niet ziek, maar gewoon in dag 25 van je cyclus. En is dit duizeligheid, buikpijn of brain fog een logisch gevolg.

Ga naar binnen, niet naar buiten. In plaats van naar een scherm, ga naar je ademhaling. Leg een hand op je onderbuik. Zeg zacht: “Ik zie je. Ik ben er.”

Spreek met een specialist die kijkt naar het geheel.
Een coach, hormoonconsulent of ervaringsdeskundige kan je vaak beter helpen dan een symptoomzoektocht via Google.

Tot slot:
Je bent niet gek.
Je bent niet zwak.
Je bent cyclisch.

Je lichaam vraagt niet om analyse. Het vraagt om aandacht. Zachte, liefdevolle, nieuwsgierige aandacht.
En dat begint met jezelf de vraag durven stellen: “Wat als ik mijn lichaam vandaag gewoon geloof?”

Wil je leren hoe je je cyclus kunt gebruiken als kompas i.p.v. paniekzoekmachine? Download dan gratis het 7 DAGEN CYCLUSJOURNAL.